Al een aantal jaren probeer ik een prijs in de wacht te slepen op een grotere fotowedstrijd. Ook dit jaar had ik een aantal fotowedstrijden op het oog. Toen de info over Expos Photo Nature - Aves binnenkwam met vooral aandacht naar vogelfotografie, was ik onmiddellijk enthousiast om mee te doen. Ik had immers, volgens mij, toch wel een aantal leuke vogelfoto's gemaakt. Met weinig verwachtingen stuurde ik dus een aantal beelden. De Vorige jaren bleef het immers steeds bij een 'honourable mention'. Maar dit jaar dus niet! Voor de allereerste keer ben ik echt in de prijzen gevallen op een grote fotowedstrijd.
Een tijdje geleden kreeg ik een mail van Expos Photos Namur - Aves met de vraag of ik naar de prijsuitreiking wou komen omdat mijn beelden de aandacht hadden getrokken van de juryleden. Toen ik de namen zag van alle genomineerden, dacht ik onmiddellijk, 'nou, ja, het zal wel weer een net niet zijn ...' Die fotografen zijn stukken beter dan ik ... 'no way dat ik win ...'
Maar nee, niets is minder waar. 
Het was even wachten tot de catégorie aan de beurt kwam waarvoor ik enkele beelden had ingezonden (ik had maar meegedaan aan 2 categorieën).
Uiteindelijk kwam de categorie Emotion'Ailes 'Pris sur le vif' aan bod. Spannend want kom je op de eerste slide terecht met de voorstelling van de 3de prijs en 2de prijs dan krijg je dus enkel een 'honourable mention'. En op die eerste slide stond ik dus niet. Dan was het nog enkel een kwestie van erop of eronder.
Mijn vreugde was dan ook groot als ik afgeroepen werd als 1ste prijs winnaar van die categorie. Met knikkende knieën naar het podium om de prijs in ontvangst te nemen ... en tot overmaat nog een klein speechke in het Frans geven! Overgelukkig was ik ... wat ik gebrabbeld heb (ik spreek wel vlot Frans, maar zo voor publiek, onverwachts en geëmotioneerd is wel wat anders!) weet ik niet meer. Ik weet wel dat ik zeker de jury bedankt heb voor deze ongelooflijke ervaring.
Dit is de winnende foto:
​

Om het rijtje met prijzen af te sluiten kwam de volgende catégorie langs, 'Oiseaux dans tous les états'. Met een 2de prijs en dus een  'honourable mention' voor de volgende foto:

Alvast nogmaals bedankt aan alle juryleden om mij zo in de bloemetjes te zetten. Ik ben er superblij mee.

Merci au jury d'avoir choisi ma photo parmi les milliers d'inscrits en tant que gagnant de la catégorie.

Het is weer even geleden dat ik nog aan mijn website kon werken.
Door onvoorziene omstandigheden, heb ik daar nu ineens tijd voor ... en ik heb er werk van gemaakt.
Met al die tijd kon ik wat in mijn archieven rond snuisteren. Zo vond ik toch een aantal foto's die niet mochten ontbreken op de website.
Er kwam een extra pagina boomkikkertjes bij. Ik vind ze toch zo schattig. Deze verdienden een eigen pagina.
Ook de uiltjes mochten niet ontbreken. Ondertussen ook al foto's van 2 jaar geleden, maar ze blijven mij boeien.
En ook de velden van de lage landen werden toegevoegd aan de portfolio.

Natuurlijk mocht de nieuwe webshop ook niet ontbreken.
Het is namelijk de bedoeling om wat bij te verdienen met mijn foto's.
Een droom die ik al lang koester ...

Net als de twee vorige edities, waren we weer met een klein groepje paraat om ons aan 'De Grote Overstek' te wagen.
De GROTE Oversteek werd al gauw een kleine, ja ongeveer, nl. we kozen voor de 10 km. We hadden nl. het gedacht dat we liefst in alle rust staan te fotograferen dan ons te haasten om weer binnen te zijn. Maar ... de kleinste oversteek was wat uitdagender dan verwacht. We werden niet op het parcours afgezet, maar in een dorpje en moesten ons eerst nog een weg zoeken naar het parcours. Met wat omlopen en wat zoeken en logisch verstand werd er al gauw 5 km extra gewandeld. De stappenteller gaf  op het einde van de oversteek toch duidelijk 15 km aan, ... het was dus een waar avontuur.

Als ik het parcours van dit jaar vergelijk met de vorige, gaat mijn voorkeur uit naar de vorige edities als het om fotografie gaat.
We hebben mooie plekjes gezien, dat is waar, maar fotografisch vond ik de vorige edities mooier.
Dat heeft er voor gezorgd dat ik wat extra creatiever aan de slag gegaan ben met de foto's.

We passeerden verschillende sparrenbossen en dat is altijd leuk om wat met beweging te doen:​

Een klaterend watertje, mooie weggetjes, ... en nog veel meer kwamen we tegen.

De laatste stukjes veen die we passeerden, waren bezaaid met wit veenpluis. Ook hier heb ik wat geëxperimenteerd.

Vanmorgen had ik een hele leuke workshop met Danny Laps. Eigenlijk moet ik eerlijk toegeven dat ik met tegenzin opstond. Het weer zag er nu niet veelbelovend uit om een ideale libellen foto te maken. Veel wind, weinig zon, ... hmm, het had beter gekund. Maar eenmaal ter plaatse liet ik mij gewillig meeslepen in de wereld van juffers en libellen. Tot mijn grote verbazing bleven de rode vuurjuffertjes gewillig zitten en kon ik daar toch nog een mooie foto van maken.  

Deze foto nam ik om de scherpte wat beter de kunnen controleren.
​Nog even bijsturen en voor ik kon afdrukken was ze al gaan vliegen. Zo snel gaat het dus!

Nieuwe libel gezocht. Deze zat mooi, effe gauw een fotootje om de scherpte te controleren.
Toen merkte ik ook dat de compositie niet goed zat.
​Weer wat bijsturen en voor ik kon afdrukken, wat denk je, ja, ze was weer gaan vliegen!

Het is heerlijk om met Danny op stap te gaan. Ben je in de stad, dan ga je ergens in een leuke brasserie of bar iets lekkers eten. Ben je in het veld, dan zorgt hij voor koffie/thee, koeken, ... Laat ons zeggen dat je nooit met een lege maag naar huis gaat. Dat maakt het ook zo gezellig. Effe een pauze met een babbel en wat te eten en te drinken erbij, meer moet dat niet zijn.
Zo kan je weer met goede moed aan de volgende uitdaging beginnen. Zonnedauw!
Nog zo'n ingewikkeld onderwerp. Laag bij de grond groeiend, slordig overkomend is dit niet de makkelijkste vleesetende plant om in beeld te brengen. Zonnedauw staat al lang op mijn verlanglijstje van creatieve uitspattingen. De resultaten zijn niet helemaal naar wens. Creatief, ja dat is het wel. Ik heb een mooie sfeer weten te creëren, maar toch mis ik hier en daar scherpte. Misschien wat teveel op het dromerige gegokt. Volgende keer beter!

De eerste foto te chaotisch, de tweede iets te dromerig en te weinig scherp. Dus op naar een nieuwe poging.

Iets minder chaotisch. Het begint er al op te lijken. Maar toch ... een aantal druppeltjes haarscherp had toch mooier geweest.

Dan maar spelen met het diafragma, ook hier weer niet het gehoopte succes.

Deze acrobatische sprinkhaan kwam ik gisteren tegen toen ik met de Helioslens op stap was. Leuke maar snelle beestjes.

De wind was deze keer geen spelbreker, maar gaf een leuk effect aan de hortensia.
De grassen heb ik nog niet helemaal naar mijn zin gekregen. Ik vind de kleuren mooi, maar heb wat meer water nodig. Ik denk dat het nog eens moet regenen ;-).

Ik heb er lang naar uitgekeken en vandaag was het dan zover. Op weg naar de Helioslens. Klein detail 'helios' betekent zon in het Grieks en dat hadden we ook vandaag! Zoveel zon hebben we de laatste maand niet gezien. Een reden om extra blij te zijn! Dus hop, 2 uur rijden naar Wageningen voor een workshop 'Vintage Bokeh' met Loulou Beavers.. Om deze mooie bokeh te bekomen, kregen we een oude helioslens. Eerst even kennismaken met deze nieuwigheid. Ik had het ding snel onder de knie, ik kon amper wachten om er aan te beginnen.. Met deze lens krijg je mooie dromerige kleuren. De scherpte is zacht, maar is er wel.
De 'swirly bokeh' is mij nog niet gelukt, maar het resultaat dat ik tot nu toe bereikt heb, vind ik al mooi.
Naast de bloemetjes, was er een poeltje met kikkertjes. Ook die konden niet ontkomen aan een portie Helios ;-)